Just Breath...
15-03-2014 20:49
Adem de toekomst in en adem het verleden uit. Dit is erg makkelijk gezegd. Je ademt effe in en weer uit en je bent het verleden kwijt. Tja, zo gaat het echt niet hoor. Niet op het gebied van mijn ziek zijn. Tenminste daar ben ik deze week achter gekomen. Ik dacht namelijk dat het wel zo werkte bij mij. Dat ik het verleden achter me had gelaten en verder ging met leven en af en toe een tegenslag kreeg te verwerken en weer door ging.
Ik ben altijd heel bang geweest en nu nog steeds. Als 17 jarige meisje durf ik 's avonds niet alleen thuis te zijn. Het idee dat ik ooit een keer alleen hier thuis zou moeten slapen maakt me bang. Ik dacht dat ik me gewoon aanstelde maar het tegendeel is bewezen.
Mijn angsten, mijn ideeën over dat mijn been niet meer bij mij hoort, de veiligheid die ik kwijt ben, de slapeloze nachten, het steeds herbeleven van de periode in het ziekenhuis en de stemmingswisselingen... Het hoort allemaal bij een posttraumatische stress syndroom.
Tja, slik. en nu? Ik had hier echt niet op gerekend. Waarom heeft alles voor mij een staartje? Kan het niet een keer gewoon alleen de diagnose zijn? Dus niet levenslang dat stomme litteken zien en dat je alleen even ziek bent en verder kan je weer leven zoals je wilt?
Van de week zat ik op de fiets alleen ik zag niet waar ik heen ging. Het was mistig en ik had nog 10 km te gaan. Dus genoeg tijd om na te denken.. Wat ik trouwens elke dag doe, nadenken over vanalles!
Ik zat mijn zicht wat 3 meter vooruit was en verder niet die ik op dat moment had om te zetten in mijn leven. Op dit moment zou ik wel 10 jaar verder willen kijken maar ik kom niet verder dan alleen vandaag. Tuurlijk ik heb ontzettend veel gepland al voor dit hele jaar maar wie zegt dat ik dan een goed moment heb? Dat ik dan hetgeen kan doen wat gepland staat?
Maar goed, terug naar het plaatje. Het heeft iets moois, als ik de tekst goed bekijk en toepas op mijn leven dan denk ik ja ik moet het verleden achter mijn gaan laten en mijn richten op de toekomst die ik heb. Op dit moment kan ik dit nog niet. Eerst moet ik me laten rusten in het verleden. Ik strijd teveel tegen hetgeen wat gebeurd is. Alsof ik met mijn woede alles ongedaan kan krijgen.
Dus de komende tijd gaan we er tegen aan! Het zal zwaar en pittig zijn in combi met alles waar ik op dit moment mee bezig ben. Ik ga er voor de 100% tegen aan! We ademen rustig in en uit en hopen stiemen tijdens elke uitademing dat er steeds een beetje verleden uit mijn lichaam verdwijnt ;)