Angst
20-03-2014 16:24
Sinds dat de diagnose trombose bij mij is vastgesteld heb ik veel angst. Bij alles wat ik voel in dat been krijg ik angst. Angst voor een nieuwe trombose en angst voor zal het nu dan echt tussen de oren zitten?
Tuurlijk is het logisch dat je altijd bewust bent van hetgeen wat er met dat been is gebeurt maar soms is de angst groter dan het geweten. Officiël gezien krijg je met bloedverdunners geen nieuwe trombose dus dat zou toch de angst weg moeten nemen? Toch gebeurt dat bij mij in ieder geval niet. Als de pijn er is en ik stiekem weet er is geen nieuwe trombose vanwege bloedverdunners maak ik me toch zorgen en ben ik bang voor hetgeen wat het is.
Zo ook vandaag. De pijn werd steeds meer en meer. Op een gegeven moment begon ik te huilen. Huilen van de pijn maar ook van de angst. Wat zal dit zijn? Zal dit dan wel tussen m'n oren zitten zoals ze dachten bij de trombose? De waarom vraag kwam ook naar boven. Ik werd boos en agstig tegelijk..
Tja, er zat niks anders op dan de huisarts te bellen en te vragen wat nu? Hun zeiden kom maar direct. Oke? En dan wat moet er gebeuren? Zal zij ook denken dat het iets tussen de oren zit? Nou bij haar gingen dus die alarmbellen rinkelen en ik werd doorgestuurd voor een echo.
Daar lag ik dan op de bank met een hartslag boven de 100. Wat zal hij zien? Hoop ik dat het trombose is en dat het niet tussen de oren zit of hoop ik dat hij niks kan vinden? Zulke tegenstrijdige vragen maar het speelde.. Een opluchting volgde toen hij zei: ' ik zie geen nieuwe trombose, het enige wat ik zie is resten, maar dat is allemaal oud'.
Was dit een opluchting of een teleurstelling. Ik weet het niet. Alleen ik weet dat de pijn niet over is met zo'n uitslag. We wachten zo de blik van de fysiotherapeut af en dan gaan we languit op de bank en afwachten hoelang dit geintje blijft.....