wauw factor week
04-08-2014 21:45
Ik zag deze tekst en moest gelijk aan afgelopen week denken.. Wie had het gedacht dat ik een week lang om 2 uur naar bed kon gaan en om half 8 weer fris en fruitig aan het ontbijt te zitten. Nee, ik dacht echt help, hoe gaan we dit doen. En wat ging het goed. Ik stond elke dag weer op met het gevoel: wauw, ik voel dat ik het wel kan. Er zit toch iets meer energie in mij dan wat ik ooit dacht te hebben. Mijn lijf deed wat ik wilde tenminste dat dacht ik tot donderdagavond. Ik kreeg pijn en zaten met alle teamleden + campinggasten opwekkingsliederen te zingen met de avondsluiting. Ik voelde zoveel pijn en tranen rolde over mijn wangen. Mijn been legde ik op een stoel. Ik kon niet meer. Mijn been liet me in de steek juist op zo'n moment dat ik dacht dat mijn lichaam mee werkte en deed wat ik wilde.
De laatste twee dagen liep ik mank, de campingdansjes deed ik mee maar met een dikke vette traan achter mijn masker. Ik had pijn maar dat was niet het geen waar ik nu naar terug wil kijken. Het was een geweldige week, enorm leuk team, veel gelachen, mooie verhalen en bovendien had ik ondanks alles toch het gevoel dat ik op tijd stop heb gezegd om toch de volgende dag weer fris en fruitig op te staan.
Ik ben blij dat ik toch mijn leven ondersteboven heb gehouden op de manier van laat naar bed vroeg op staan. Puur om toch dat gevoel te krijgen dat ik het wel kan. Recreatie en evangelisatie. 2 woorden wat ik weer deze week heb bewezen dat ik het kan en dat mijn lijf het aan kan alleen dan wel op zijn manier.
En nu? Geef ik toe aan de vermoeidheid, ben ik aan het werk in het bejaardentehuis en hou ik elke middag een middagdutje. Om zo weer aan te sterken en te genieten van de vakante en terug te kijken op een wauw factor week....