The day after...
26-05-2014 15:35
Wat had ik een leuk weekend zeg! Het begon met een heerlijk avondje uiteten met zuslief vanwege haar verlof. Zaterdag moest ik eerst werken en ik moest heel ander werk doen en dat was echt leuk! In de avond kwamen er meiden logeren en gingen we naar een festival. Zondag eerst naar de kerk met zn alle om daarna te vergaderen over onze campingweek. Als afsluiter van een top weekend ging ik samen met Monique en Marcel uiteten. Wat was dat gezellig :)
En dan... The day after.. Opstaan ging al niet zo best en met mijn eigenwijze kop ging ik gewoon naar school. (volgens mij schreef ik in mijn vorige blog dat ik liever voor mezelf zou zijn toch?) Eerste 2 lesuren verliepen prima en daarna voor mezelf gewerkt ging ook prima maar toen ging het mis.. Ik zat in de les maar eigenlijk ook weer niet. Lichamelijk was ik er en geestelijk totaal niet. Ik wist niet waar ik precies meer was en als klap op de vuurpijl kreeg ik ook zo'n leuke eindopdracht die over 2 weken af moet + dat ik moet samenwerken met iemand waar ik het hele jaar al mot mee heb......
Ah fijn, gevolg? Huilend bij de lerares en de reden mag Joost weten... Het ging gewoon effe niet meer.
Als ik iets doe dan moet het ook goed gaan en nee dat gaat gewoon niet. Elke weer dat gevoel van falen.. Zo slim als mijn lerares is heeft ze gepraat met mijn mentor en MOEST ik naar huis toe en verplicht morgen thuis blijven. Toen viel er een pak van mn hart.. Ik werd weer rustig en kon weer beetje bij beetje helder nadenken, ik wist weer dat ik op school zat en er verscheen stiekem een klein glimlachje op mijn gezicht.. Waarom?
Nouuuuuuu!!!! Dames en Heren. Hierbij het grote woord. Ik mag morgen op een gesprek komen voor mijn BBL plek. Het duimen heeft gewerkt maar duim nog even lekker door tot morgen! (Betaal geen orthobezoekjes hoor) Het besef dat BBL voor mij nu heel dichtbij komt begrijp ik nog niet helemaal.....
Op het ene moment baal ik dat ik niks vol kan houden en voel ik mezelf een mislukkeling en zit ik in die hele fijne negatieve spiraal en op het andere moment komt toch dat kleine glimlachje tevoorschijn en vergeet ik eventjes weer wat er vanmiddag allemaal gebeurd is....
Om nou echt al die mooie kleine glimlachjes op mijn gezicht te toveren zal ik die jas uit moeten trekken die te streng is voor mijn lijf. Die keer op keer weer zegt dat ik door moet gaan. Die moet uit want anders maak ik het leven wel erg hard voor mezelf......