Overlevingsdag
10-07-2014 19:16
Stil zwijgend loop ik door de Soester bossen. Het is heet. Zweet drupt van mijn hoofd. Zoekend gaan mijn ogen langs bomen en palen. Kijk in het boekje op de kaart. Daar zie ik een rood-witte markering. Gelukkig, ik ben nog op de route.
Mijn gedachten gaan terug naar een jaar geleden. Ik voel weer de pijn. Ik duw mijn angst weer weg met de gedachte dat ik me wat inbeeld. Ik zie en voel me weer kreperend van pijn naar de wc gaan. Het beeld verdwijnt net als de pijn toen. Ik heb overleefd.
Dankbaar loop ik verder. Ik leef! Zwijgend denk ik aan al degenen die het niet hebben gered. Ik heb geluk gehad. Ik denk aan mijn maatjes, lotgenoten die keer op keer de gevolgen ervaren van trombose en longembolieën.
Nog vijf dagen voor mijn start van de Nijmeegse Vierdaagse. Nog vijf dagen voordat ik de doden en mijn maatjes mee ga nemen op mijn tocht van 160 kilometer.
Dankbaar ben ik, voor alle duwtjes die heb mogen voelen op weg hier naar toe. Van mijn liefste lief, die er was toen het donkerder was dan ik zelf besefte.
Van de Alpe d'HuZes runners en wandelaars voor jullie saamhorigheid die verder ging dan ik ooit kon vermoeden. Van vrienden, familie, kerk. Dank jullie wel voor je luisterend oor. Van jullie, mijn maatjes. Keer op keer trappen jullie me op de rem. Keer op keer laten jullie me luisteren naar mijn lief. Zonder dat had ik niet zo ver kunnen komen.
Jullie in mijn hart.