OORLOG
27-03-2015 13:51
11 September 2011.
Twee vliegtuigen vliegen opzettelijk tegen de WTC torens in New York. Een duidelijke stempel dat het geen ongeluk was maar een terroristische actie.
Mr. Bush verklaarde “the war on Terror”. Sindsdien zijn er miljarden dollars en andere valuta verkwist om ons in het oog te houden. Elk mens met een letter in zijn naam, kan een mogelijke verdachte zijn. We worden op allerlei manieren doorgelicht, gescreend. Ze – wie dat ook mag zijn – kennen ons beter dan we zelf. Psychologie magazine ten spijt. Goden lijken een nieuwe naam te hebben gekregen: Veiligheid, Neutraliteit, Zelfprotectie. In hun naam zijn er vele nieuwe oorlogen ontstaan die nog meer “Terror” teweegbrengt.
Zonde van het geld. Stel je voor als al dat geld zou geïnvesteerd zijn in de gezondheidzorg van alle landen, dan zouden misschien heel wat mensen van kanker genezen zijn, zou HIV niet meer bestaan, zou TBC uitgeroeid zijn, zou ….
Helaas. Spectaculaire shows op TV zijn nodig om misschien een schraal procentje bijeen te krijgen in vergelijking met het oorlogsgeld. Maar ach, niet zeuren, we hebben toch een leuke show gehad op tv en morgen hebben de kranten lof over ons. Hoe genereus we toch wel zijn. En hoe emotioneel de presentatrice wel niet was. Helaas, kost de show misschien meer dan de opbrengst.
Zou het geld dat gebruikt wordt om oorlog te voeren niet volstaan om iedereen gratis gezondheidszorg te geven. Misschien blijft er nog een potje over voor gratis onderwijs en misschien nog voor – neen stop, niet overdrijven. Niet alles willen.
Maar gratis gezondheidszorg. Of betere gezondheidszorg. Of gezondheidszorg die we allemaal dragen, zou dat niet mogelijk zijn.
Gezondheidszorg is ook business geworden. Er zijn net leiders gemaakt die over onze gezondheid waken. Hoe gezond mogen we zijn? Wie mag gezond zijn? Wie heeft het recht of een kans om gezond te worden? En wat is de prijs van de hoogste bieder?
En waarom de mensen niet gebruiken als proefpersonen. Zo komen we ook tegemoet aan de dierenactivisten. Twee vliegen in één klap.
Weet je, al dat geld tegen ziekte – tegen die “Terror” kost handenvol geld. We kunnen het echt niet voor een appel en een ei geven. Wat zouden onze aandeelhouders wel niet zeggen.
Sorry, Adita uit Ecuador dat er geen vaccins voorhanden zijn. Mijn excuses Aimerance uit Congo dat de artsen niet op tijd waren om je te redden. Het spijt me Jacob uit de VS dat je zorgverzekering die levensnoodzakelijke operatie niet dekt. Het spijt me, Katrien uit België dat je onder de armoedegrens leeft en onze medicijnen zo duur zijn, het spijt me Esperance uit Ethiopië dat het ziekenhuis net te ver was om je been te redden.
Maar het lijkt toch dat we minder gewillig willen sneuvelen op het slagveld van gezondheid. We verheffen meer onze stem, durven vragen waarom, we durven vragen aan elkaar, we maken gezondheidsvakbonden op verschillende manieren. We durven de farmaceutische presidenten ter verantwoording roepen. Toch best lastig deze menselijke proefkonijnen. Ze zijn minder gewillig.
Ach, misschien moet ik niet zo negatief doen. We hebben toch vrede. Het zou toch erger zijn in oorlogstijd. Nietwaar.
En ten slotte wat zou een goede gezondheid zonder vrede zijn? Niets toch?