De dag van Cuijk Vierdaagse 2014
19-07-2014 21:50
De laatste dag. Mijn lief heeft me de afgelopen avond op tijd naar bed gejaagd. Zij heeft rust. Ik rust. Ik sta op ben weer eens chaotisch. Mijn lief heeft ijsthee, water en andere dingen in een koeltas gedaan. Ze pakt mijn rugzak in en let op dat ik niets vergeet. We ontbijten samen. Ben niet op gang te brengen Zenuwachtig breng ik mezelf naar de start. We nemen afscheid. Zij rijdt terug.
Ben vroeg. Ga in de startrij staan. De laatsten van de vroege start wurmen zich door ons late starters. Nog voor 6 uur mogen we al weg. Nog een keer de bekende jonge gasten met hun bieradem passeren. Geholpen door alcohol zwaaien zij en dansen zij ons uit. De eerste higfives van de dag. Zet de vaart er goed in. Het is al warm.
In Hatert werd ik begroet en succes gewenst door mensen die ik de dag ervoor had gesproken. Het deed me wat. Mooi dat ze me tussen al die duizenden er nog hebben herkend. Op de brug naar Weezenhof kom ik een groep tegen met een mooie inspirerende lijfspreuk: " Wacht niet op een goede dag. Maak er een!"
Ik ga Weezenhof uit. Passeer de snelweg en loop door de Overasseltse en Hatertse Vennen. Het is er schitterend. Neem onderweg soep. Het valt mij op dat Franse militairen hun bloedgroep op hun rugzak hebben staan. Dat heb ik nog nooit eerder gezien.Bij Valenberg delen Duitse soldaten Turks brood en Britse soldaten appels uit. Na Overasselt gaat het over de Maasdijk. Weer een smalle weg waar het moeilijk inhalen is. Krijg gemopper naar mijn hoofd geslingerd. Probeer desondanks zoveel mogelijk mijn eigen tempo te blijven lopen. Het loperslegioen is een gigantisch lint dat de dijk volgt. Ik geniet van dit magnifiek gezicht. Een maatje belt me op en geeft me een duwtje in de rug. Heb het idee dat ik hem wel erg euforisch te woord sta, zo geniet ik.
In Linden is het altijd feest wordt gezegd. En ja dat klopt. Ze hebben elk jaar een ander thema. Dit keer werden langs de route bekende liedjes op leuke wijze uitgebeeld. Het lopen gaat nog steeds goed al begin ik de hitte te merken. Hoor dat er geen muziek bij de intocht zal zijn. Tussen Linden en Beers vang ik een bericht van Omroep Brabant op, dat er meerdere mensen uit Cuijk in het neergeschoten vliegtuig hebben gezeten. In Beers is nog volop muziek. Ik eet wat en ga weer verder. Ook in Cuijk is er nog muziek, hoewel borden iets anders vermelden.
Ik loop door het gezellige centrum. Pas over de pontonbrug is het stil. De reden wordt via de luidsprekers vermeld. Veel wandelaars balen en mopperen. Er is gelukkig ook begrip. Op weg naar Malden. Eerst over de smalle dijk tot Mook en dan de lange rechte saaie rijksweg naar Nijmegen. Ik probeer te versnellen. Mis hierdoor de nodige gratis dranken en andere dingen. Eindelijk kom ik in de buurt van het St.Radboudziekenhuis. Nu wordt het weer gezellig.
Ik pak een biertje in de Sanquin tent. Vertel nog eens mijn verhaal. Zeg dat ik hoop dat ik door dit te doen, laat zien wel genoeg conditie te hebben om bloed te mogen geven. Helaas wijzen ze me erop dat er ook andere criteria zijn. Jammer genoeg hebben ze gelijk. Hoewel ik het niet meer zo voel en soms denk dat het een nare droom was, is er een jaar geleden terdege iets met mij gebeurd. Ben ik nog niet van alles af. Hoe graag ik ook zou willen. Ik krijg het indringend advies om toch maar een selfie bij de finish te maken. Hoewel ik het niet zo voel, vinden zij het toch een knappe prestatie.
De laatste loodjes. Er is ruimte en ik kan goed doorlopen. Ik geniet. Bij de finish wil ik een selfie maken. Een toeschouwer biedt aan om het voor mij te doen. De laatste meter en ik heb het gehaald. Ik krijg mijn begeerde zilveren kruis met kroon.
Ik heb zelden zo'n makkelijke 4daagse gelopen. Maar dat is ook niet raar. Alle andere keren deed ik de 50km. Dat verschil is goed te merken. Aan de andere kant heb ik hooguit een 200km getraind. Ik mag nooit vergeten wat ik een jaar geleden nog kon. Het herstel is behoorlijk vlot gegaan. Ik ben er weer.
Ik draag mijn kruisje op aan iedereen die hun embolieën niet overleefd hebben.
Aan hen die leven in angst voor een recidief of hebben gekregen. Aan alle maatjes van Trombose en wat nu. Jullie zijn een hele belangrijke steun voor mij geweest. Jullie zijn kanjers!
Aan Rini. Heb je in mijn rugzak gedragen.
Aan iedereen met een VTE geschiedenis die ik onderweg heb gesproken. Ik bid en hoop dat het met jullie goed blijft gaan.
Aan mijn liefste lief. Zonder jouw lieve zorg en nabijheid was ik nooit zover gekomen.
Tot volgend jaar bij de 4daagse van 2015