Angst voor? ja wat eigenlijk?
30-10-2014 15:06
Ken je dat moment dat je op de lopende band zit die vooruit gaat en je leven je toe lacht?
Dat gevoel alsof alles goed gaat, terwijl stiekem je hoofd wat anders zegt?
Juist, zo voel ik me op dit moment. Het lijkt alsof mijn leven even op de lopende band staat die vooruit gaat. (lees hiervoor een eerdere blog) Hoezo ik dat voel? Nou, ik heb sinds kort een vriend, hele lieve vriendinnen om me heen, heerlijke vakantie gehad, mijn been die zich aardig staand houd door de vakantie en denk dat ik nog wel even door kan gaan met het plus punten. Oh wacht, ook op de rolband vooruit staan obstakels die ik amper kan ontwijken.
Juist een obstakel is de angst. Angst waarvoor? euh, goede vraag. Angst om op de lopende band te staan die achteruit gaat. Dat het even wat minder gaat qua pijn, qua gezondheid en ja qua alles eigenlijk. Dat er dus een tegenslag komt die je leven zo dusdanig op de kop zet dat je weer aan het begin staat van de lopende band en weer opnieuw moet beginnen.
Het idee alsof ik dan te lang op de lopende band heb gezeten die vooruit gaat en daardoor weer 2 meter achteruit ga op de andere lopende band. Puur omdat ik elke keer weer opnieuw denk dat er voor mij nooit een tijd komt dat ik geen enkele obstakel tegen kom die mij een meter naar achter zet.
Als ik mezelf dan af vraag of het eigenlijk erg is dat ik obstakels tegen kom dan zou ik zeggen nee.
Dankzij alle obstakels die ik tot nu toe heb doorstaan ben ik wel geworden zoals ik nu ben.
Misschien had ik dan nooit een opleiding gekozen in de zorg, had ik nooit de mensen leren kennen die ik nu ken door de trombose en ja misschien was ik dan wel een heel ander soort kind van 18 jaar dan wat ik nu ben….
Mag dan misschien wel angstig zijn door het vertrouwen wat er niet is in mijn lichaam. Ik weet wel dat ik de vrouwenpower heb om het te doorstaan!